Zbiórka na pętli autobusowej w Jezierzycach o godz. 9.30
Trasa:
1.
Jezierzyce -
dzielnica Szczecina (od 1972 r.) położona nad rzeką Płonią w otoczeniu
lasów Puszczy Goleniowskiej i Bukowej. W średniowieczu wieś
należała do cystersów z Kołbacza, którzy po
spiętrzeniu wód Miedwia wybudowali tu młyn i tartak. W
póżniejszym okresie założono tu także papiernię,
którą zlikwidowano w XVIII w. W tym samym czasie
zlikwidowano również młyn i tartak , co było spowodowane
dokonanym obniżeniem poziomu wody w Miedwiu (poziom wody obniżono w
celu uzyskania nowych ziem pod uprawę). Po młynie i tartaku nie ma już
śladu - jednak do naszych czasów zachowały się stawy nad
którymi budowle te się znajdowały . Stawy te noszą obecnie
nazwy: Staw Cysterski i Staw Klasztorny.
W XIX w. w okolicach Jezierzyc czynna była kopalnia węgla brunatnego -
pozostały po niej zarośnięte wyrobiska. W Jezierzycach zachowało się
wiele budynków ryglowych, a także ciekawe, pomnikowe drzewa
(Lipa Walpurga o obw. 540 cm i okazy w parku podworskim)
2. Rekowo -
stara słowiańska wieś o zachowanym do dnia dzisiejszego rozplanowaniu okolnicowym. (rzadkość na Pomorzu). Wzmiankowana po raz
pierwszy już w XII w. W średniowieczu należała do klasztoru
cystersów w Kołbaczu. W centrum wsi zachował się mur
okalający niegdyś kościół (samą świątynie rozebrano w 1950
r.). We wsi zachowały się także zabudowania o konstrukcji ryglowej. Większość budynków pochodzi z przełomu XIX i XX w.
3. Kołbacz -
osada rolna, siedziba Zootechnicznego Zakładu Doświadczalnego.
W 1173 roku książę szczeciński Warcisław sprowadził tu
cystersów, po których pozostało kilka budowli:
- kościół
Kościół w Kołbaczu był jedną z pierwszych budowli ceglanych
na terenie Pomorza Zachodniego.
Prezbiterium, transept i dwa przylegające doń przęsła korpusu nawowego
rozpoczęto budować w stylu romańskim w 1210 r.
Na przełomie XIII i XIV w. dobudowano zachodnią część nawy w stylu
gotyckim. W pierwszej połowie XIV w. zakończono gotycką przebudowę
prezbiterium.
Kościół bazylikowy (nawy boczne nie zachowały się) wraz z
klasztorem, zbudowanym w XIII-XIV w. tworzyły zamknięty czworobok.
Po wprowadzeniu w 1534 roku na terenie Pomorza Zachodniego
protestantyzmu, klasztor przekształcono w jedną z rezydencji książąt
szczecińskich, zaś znaczną część nawy głównej zamieniono na
magazyn zbożowy.
-
dom konwersów. Konwersi byli świeckimi braćmi
zakonnymi wykonującymi różnorakie prace rolno-gospodarcze na
rzecz zakonu. Budowla pochodzi z XIV w. -
dom opata - gotycka budowla z XV w. -
gotycka stodoła z XV w. Jedyna tego typu budowla na terenie
Pomorza Zachodniego -
wieża obronna z XV w, zwana "więzienną" o wysokości 7 m
4. Żelewo
- wieś nad jeziorem Miedwie. Kościół ryglowy z końca XVII w., z
drewnianą wieżą i ciekawym wyposażeniem. Przy kościele "ośla lipa" (?).
W czasie drugiej wojny światowej, w pobliżu Żelewa znajdował się tajny,
niemiecki ośrodek badawczy marynarki wojennej. W pobliżu Żelewa
znajduje się także ujęcie wody z Jeziora Miedwie dla Szczecina.
5. Jęczydół
-wieś-ulicówka ciągnąca się wzdłuż brzegu jez. Miedwie. Założona w II
poł. XVIII w. We wsi pozostałości XVIII w. cmentarza oraz obelisk
upamiętniający poległych w I wojnie światowej (teren przy szkole).
6. Morzyczyn-Zieleniewo
- największa na szczecińskim śródlądziu miejscowość wypoczynkowa (ok. 3
tysiące miejsc noclegowych). Składa się z dwóch osad, przy czym w
Zieleniewie przeważają funkcje rolnicze, a Morzyczyn ma bardziej
charakter osiedla podmiejskiego. Pierwsze obiekty wypoczynkowe powstały
tu na przełomie XIX i XX w., dalszy rozwój nastąpił w okresie
międzywojennym.
Miedwie
- piąte co do wielkości jezioro w Polsce, a drugie (po jez. Dąbie) w
woj. zachodniopomorskim. Powierzchnia: 3527 ha, długość linii
brzegowej: 39 km, maksymalna głębokość: 43,8 m (największa
kryptodepresja w Polsce -29,8 m poniżej poziomu morza), objętość misy:
ponad 680 mln m3 wody.
Morzyczyn - widok na jezioro Miedwie
7. Miedwiecko - stacja kolejowa na trasie Szczecin - Stargard Szczeciński. Doskonały punkt wypadowy do wycieczek nad jez. Miedwie.
