1. Szczecin Zdroje (przystanek PKP)
Zdroje założono w 1750 r. na gruntach wsi Podjuchy. W XIX w. bardzo rozwineło się tu ogrodnictwo (kwiaty wysyłano do Berlina), powstały również liczne zakłady przemysłowe (cementownia "Stern", wytwórnia organów "Grunberg" i in.)
W połowie XIX w. na terenie Zdrojów zaczeły powstawać pierwsze zajazdy i kawiarnie przeznaczone do obsługi turystów zmierzających do Puszczy Bukowej.
Po drugiej wojnie światowej Zdroje nosiły nazwę "Czanowo" zaś dworzec kolejowy przez pewien czas zwany był "Zaborsko"

2. Skórcza Góra - wzniesienie o wysokości 71 m n.p.m., pokryte lasem sosnowo - dębowym. Nazwa pochodzi od wyrazu: "skorzec", "skorc" czyli szpak.

3. Pozostałości wieży Barasel. Wieża ta (o wys. 30 m) wraz ze znajdującymi się obok dwiema restauracjami stanowiła ulubione miejsce wypoczynku przedwojennych mieszkańców Szczecina. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie schody prowadzące do wieży, a także resztki fundamentów i ślady piwnic.

4. Jezioro Szmaragdowe - powierzchnia ok. 2,5 ha, głębokość ok. 18 m. Powstało w 1925 roku na skutek gwałtownego wlania się wody do wyrobisk odkrywkowej kopalni margli kredowych. Okolice Jeziora Szmaragdowego uznawane są powszechnie za najpiękniejszy zakątek Szczecina

5. Polana Widok - położona jest na szczycie dawnej hałdy kopalnianej o wys. 55 m n.p.m. Punkt widokowy. W pobliżu znajdują się zrujnowane obiekty dawnego ośrodka szkoleniowego straży pożarnej.

6. Grota za Łukami - sztuczna grota zbudowana przed 1880 r. z betonu, na wzór naturalnych grot występujących w skałach wapiennych. Czołowa ściana groty wzniesiona z imitacji głazów czas jakiś służyła szczecińskim taternikom jako szkółka wspinaczkowa i teren treningowy.
Obok groty znajdują się dwa kamienne pomniki upamiętniające wyprodukowanie pierwszego i drugiego miliona ton cementu w pobliskiej cementowni "Stern"

7. Rezerwat Cisów "Zdroje" - utworzony w 1949 r. na pow. 2,12 ha jako obszar badań nad naturalnym odnawianiem się cisa.
Cisy występują pod postaciami krzewów lub drzew o wysokości do 15 m. Niegdyś były bardzo pospolite w naszych lasach, obecnie niemal doszczętnie wytępione znajdują się pod całkowitą ochroną. Wszystkie części cisa - za wyjątkiem osnówki - zawierają silnie trujący alkaloid - taksynę. Cisy należą do naszych najdłużej żyjących drzew, niektóre okazy oceniamy na 1000, a nawet 2000 i więcej lat.
W średniowieczu drewno cisa było szeroko stosowane - co spowodowało znaczne przetrzebienie tego gatunku. Już Władysław Jagiełło wydał zarządzenie zabraniające niszczenia cisów, na równi z turami i żubrami.

szlak niebieski

8. Psie Pole - według dawnych podań, w miejscu tym gromadzili się myśliwi ze sforami psów przed wyruszeniem na polowanie.

szlak żółty

9. Dęby "Wartownicy" -dwa dęby, pomniki przyrody, o obwodach 380 i 415 cm.

10. Podjuchy - duża dzielnica Szczecina położona między Odrą, a Górami Bukowymi. Pierwsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z mezolitu. Pierwsza pisemna wzmianka o Podjuchach pochodzi z 1226 r. Miejscowa ludność utrzymywała się z uprawy roli i hodowli, a także rybactwa (w XIX w. były tu 32 rodziny rybackie).
W XIX w we wsi działały 2 wiatraki i jeden młyn wodny, zaczeły także powstawać zakłady przemysłowe: fabryka wyrobów szamotowych, zakład narzędzi gazowych, cegielnia.
Podjuchy zostały poważnie zniszczene w 1945 r. - dopiero pod koniec lat 50-tych zaczęto wznosić tu nowe budynki. W ostatnich latach znacznie nasiliło się tu budownictwo indywidualne.